روغن گل اسطوخودوس نامی ازفرمول ملیوفارماکوپه بریتانیا . مانند همه اسانس ها، این روغن خالص نیستترکیب ; این ترکیب پیچیده ای از طبیعی استمواد شیمیایی گیاهی، شامللینالولولینالیل استات.

روغن اسطوخودوس کشمیر به دلیل تولید از اسطوخودوس در دامنه‌های هیمالیا مشهور است. از سال 2011، بزرگترین تولید کننده روغن اسطوخودوس در جهان استبلغارستان.

مصارف درمانی

روغن اسطوخودوس که از دیرباز در تولید عطر استفاده می شده است، می تواند در رایحه درمانی نیز استفاده شود. این عطر اثر آرام بخش دارد که ممکن است به آرامش و کاهش اضطراب و استرس کمک کند^.آروم باشکپسول های حاوی روغن اسطوخودوس با مقدار زیادی لینالول و لینالیل استات، به نامسیلکسانتوسط سازنده، به عنوان یک ضد اضطراب در آلمان تایید شده است. این تاییدیه بر اساس این یافته است که این کپسول ها از نظر اثر با دوز کم لورازپام قابل مقایسه هستند.

استفاده در طب جایگزین

به گفته طرفداران طب جایگزین، روغن اسطوخودوس می تواند به عنوان یک ضد عفونی کننده و مسکن درد برای سوختگی های جزئی و نیش و نیش حشرات استفاده شود.

همچنین گفته می‌شود که برای درمان انواع بیماری‌های رایج مانند آفتاب سوختگی و آفتاب‌زدگی نیز مفید است. همچنین می توان از آن در مخلوط روغن ماساژ استفاده کرد که ممکن است در تسکین درد مفاصل و عضله موثر باشد یا در مخلوط های مالش قفسه سینه برای تسکین اسپاسم آسم و برونشیت. همچنین گفته می‌شود که وقتی در مخلوط آبکشی مو یا بر روی یک شانه خوب برای از بین بردن نیش‌ها استفاده می‌شود، شپش سر را درمان می‌کند. یک مطالعه استفاده از اسانس اسطوخودوس را به جای پوویدون-یدین برای مراقبت از زخم اپیزیوتومی پیشنهاد می‌کند.

در شرایط آزمایشگاهی، روغن اسطوخودوس سیتوتوکسیک و همچنین حساس کننده به نور است. یک مطالعه نشان داد که روغن اسطوخودوس برای سلول های پوست انسان سیتوتوکسیک استدرونکشتگاهی (سلول های اندوتلیال و فیبروبلاست) در غلظت 0.25٪. لینالول، جزئی از روغن اسطوخودوس، فعالیت روغن کامل را منعکس می کند، که نشان می دهد لینالول ممکن است جزء فعال روغن اسطوخودوس باشد. نتایج یک مطالعه دیگر نشان داد که عصاره های آبی باعث کاهش شاخص میتوزی، اما انحرافات کروموزومی و انحرافات میتوزی در مقایسه با شاهد شد. عصاره های آبی باعث شکستگی، چسبندگی، انحراف قطب و ریزهسته شدند. علاوه بر این، این اثرات مربوط به غلظت عصاره بود.

با این حال، طبق مطالعه‌ای در سال 2005، «اگرچه اخیراً گزارش شده است که روغن اسطوخودوس و ماده اصلی تشکیل دهنده آن لینالیل استات، برای سلول‌های پوست انسان در شرایط آزمایشگاهی سمی هستند، اما به نظر می‌رسد که درماتیت تماسی با روغن اسطوخودوس فقط با فرکانس بسیار کم رخ می‌دهد. ارتباط این سمیت آزمایشگاهی با کاربرد پوستی روغن اسطوخودوس همچنان نامشخص است.

از نظر سمیت نوری، یک گزارش تحقیقاتی در سال 2007 از محققان اروپایی بیان کرد که «روغن اسطوخودوس و روغن چوب صندل باعث فوتوهمولیز در سیستم آزمایش ما نشدند. با این حال، چند گزارش در مورد واکنش های حساسیت به نور ناشی از این مواد منتشر شده است، به عنوان مثال یک بیمار با واکنش نور مداوم و تست عکس پچ مثبت به روغن چوب صندل.